جوان آنلاین: اثری که هم اینک در معرفی آن سخن می‌رود، تلاش دارد تا با اسلوبی متفاوت، زندگی امام خمینی رهبر کبیر انقلاب اسلامی را بازخواند. این پژوهش از سوی هدایت‌الله بهبودی انجام شده و مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی به انتشار آن مبادرت ورزیده است. تارنمای ناشر در معرفی این کتاب، به نکات پی آمده اشارت برده است: «کتاب الف لام خمینی، زندگینامه امام روح‌الله موسوی خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران به وسیله مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی منتشر شد. این کتاب که در سی‌و‌یکمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران عرضه شد، زندگی و زمانه امام خمینی را تا پیروزی انقلاب اسلامی با نگاه و نگارشی دیگر بررسی کرده است. هدایت‌الله بهبودی نویسنده در یادداشت خود یادآور گردیده که پس از چهار سال تلاش همواره با استناد به مدارک و مستندات معتبر آن را فراهم آورده است. کتاب الف لام خمینی با معرفی خاندان امام خمینی آغاز می‌شود و سیر زندگی روح الله را از تولد، نشو و نما، تحصیل در زادگاه، ادامه درس آموزی در اراک و مهاجرت به حوزه علمیه قم پی می‌گیرد. می‌توان این زندگینامه را به دو بخش کلی تقسیم کرد؛ اول، زندگی علمی حاج آقا روح‌الله خمینی در قم که بیش از ۴۰ سال از عمر او را در بر گرفت. او در این چهار دهه درس گرفت، درس داد، نوشت و ماترک چشمگیری از منشورات و شاگردان به جا گذاشت. دوم، زندگی سیاسی آیت‌الله است که از اواسط سال ۱۳۴۱ شمسی آغاز می‌گردد و با فراز و نشیب‌های فراوان ۱۶ سال بعد، به پیروزی نهضت اسلامی در سال ۱۳۵۷ می‌رسد. نویسنده در همان یادداشت یادآور شده که گشت و گذار تاریخی در هر دو مقطع با دشواری روبه‌رو بوده است. دوره اول به جهت نبودن اسناد و دوره دوم به علت فراوانی اسناد، چراکه تاریخ نگار برای یافتن روایت درست و رسیدن به حقیقت واقع، باید از مسیر پر پیچ و خم راستی آزمایی مدارک و یاد‌های به جای مانده عبور کند و در دام خبر‌ها و خاطرات تبلیغی نیفتد. چاپ اول الف لام خمینی با ۱۱۵۷ صفحه، در یک جلد شامل یادداشت ناشر، یادداشت نویسنده، ۱۸ فصل، فهرست اعلام و بهای ۶۰ هزار تومان منتشر شده و در اختیار علاقه‌مندان است...».
تارنمای خبرگزاری ایرنا نیز در پی انتشار این کتاب، خاطرنشان کرده است: «اصل این کار که یک کتاب به عنوان زندگینامه در باره شخصی مثل امام نوشته شود، بسیار کار پسندیده‌ای است. سنت شرح حال نگاری در فرهنگ نگارشی ما وجود داشته، اما اینکه تک نگاری برای افراد بنویسیم، سابقه طولانی ندارد. می‌شود پیامبر و امامان را استثناء کرد، اما به صورت عموم و جز در موارد اندک، نگارش تک نگاری درباره بزرگان، معمول نبوده است. البته باید یک نکته دیگر را هم استثناء کرد و آن تواریخ درباری است که در گذشته مثلاً برای شاه عباس یا شاه سلطان حسین و جز این‌ها نوشته می‌شده است، بنابراین باید بگویم از این دو استثناء که بگذریم، مثلاً نگارش کتابی درباره علامه حلی یا دیگران، در سنت قدیمی ما چندان باب نبوده، اما در یکصد سال گذشته این نوع نگارش تک نگارانه معمول شده است. در روزگار ما آثار فراوانی در باره افراد به صورت مستقل نوشته می‌شود و به نظر می‌رسد در حال تبدیل شدن به یک سبک ویژه در گرایشی از تاریخ با عنوان شرح حال‌نگاری تک نگارانه است. مسلماً هر سبکی، باید اصول علمی خاص خود را داشته باشد و دیگر اینکه هر سبکی، در سطوح مختلف از نظر دقت، توصیف و گزارش عرضه می‌شود...».
